Dzieci zadowolone. Do szkoły chodzą z chęcią i rozwijają swoje zainteresowania. Jak w każdej placówce, są mniej i bardziej zaangażowani nauczyciele. Ale wśród tych drugich można znaleźć prawdziwe perełki - ludzi z pasją, którym zależy na uczniach (nie tylko na ich ocenach, ale na ogólnym dobrostanie). Edukacja wczesnoszkolna (ze świetlicą włącznie), wuefiści, pedagodzy, logopedki - to mocny dream team tej szkoły. Te wolne soboty poświęcone na kibicowaniu dzieciom, nawet na pozaszkolnych zawodach - córka i syn na zawsze zapamiętają, że ktoś w tym żmudnym procesie edukacji kibicował im bez względu na wszystko!
W tej szkole spotkało mnie i moje córki zarówno dużo dobrego, jak i dużo złego, dlatego nie chcę się wypowiadać krytycznie. Córki na własne życzenie, ale za moim przyzwoleniem, zmieniły w tym roku szkoły na inne (4 i 7 klasa). Największą wadą tej szkoły jest to, że to moloch i to na dodatek taki, który funkcjonuje w środowisku dość specyficznym, multikulturowym i mocno rozwarstwionym społecznie. Dodajmy do tego stosunkowo duże zagęszczenie ludności, dużo młodej ludności napływowej, brak innych szkół w okolicy (szkoła obsługuje Brochów, Jagodno, Bieńkowice i Iwiny). Dostajemy obraz przepełnionej szkoły, dwuzmianowej, z lekcjami od 7.30 do 15.30, przepracowanymi nauczycielami, zbyt małym zespołem wsparcia psychologicznego, jak na warunki społeczne i starym budynkiem, który wymaga pilnego remontu, bo pęka w szwach. Ot! Typowy obraz polskiej, wielkomiejskiej szkoły